Ροχαλητό

Υπνική άπνοια

Όπως είναι γνωστό το ροχαλητό, το οποίο πολλές φορές συνοδεύεται από υπνική άπνοια ταλαιπωρεί καθημερινά έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Οφείλεται συνήθως στην παχυσαρκία, στην ανατομία του στόματος και του φάρυγγα, σε σκολίωση ρινικού διαφράγματος και υπερτροφία ρινικών κογχών, σε πολύποδες ρινός ή συνδυασμό των ανωτέρω παραγόντων.

Η αντιμετώπιση μπορεί να είναι χειρουργική.

Ενδοκρινείς αδένες

Θυρεοειδής αδένας και παραθυρεοειδείς

Ο θυρεοειδής αδένας αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ενδοκρινείς αδένες του ανθρώπινου σώματος, καθώς παράγει 3 ορμόνες που ρυθμίζουν το σύνολο του οργανισμού. Έπειτα από συνεννόηση με τον ενδοκρινολόγο και εφόσον κρίνεται απαραίτητο προχωράμε σε θυρεοειδεκτομή. Οι κυριότερες ενδείξεις είναι:

• Ένας ή περισσότεροι όζοι του θυρεοειδούς, με υποψία καρκίνου του θυρεοειδούς

• Πολυοζώδεις βρογχοκήλες ή όζοι που προκαλούν τοπικά συμπτώματα

• Τοξική βρογχοκήλη

• Περιπτώσεις υπερθυρεοειδισμού ή Νόσου Graves οι οποίες δεν αντιμετωπίζονται με φαρμακευτική αγωγή

• Τεκμηριωμένη διάγνωση καρκίνου του θυρεοειδούς

• Μεγάλες κύστεις

• Όζοι που προκαλούν δυσκολία στην αναπνοή ή την κατάποση

Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι στο σύνολο τους συνήθως 4 και ρυθμίζουν το ασβέστιο. Τα αδενώματα παραθυρεοειδών προκαλούν αύξηση ασβεστίου και παραθορμόνης και διαγιγνώσκονται από τον ενδοκρινολόγο. Χρήσιμα είναι το σπινθηρογράφημα και ο υπέρηχος.

Εξωκρινείς αδένες

Όγκοι παρωτίδος και υπογναθίου αδένος

​Η παρωτίδα και ο υπογνάθιος αδένας παράγουν σίελο. Είναι σύνηθες κυρίως στην παρωτίδα να εμφανίζονται καλοήθεις όγκοι όπως Warthin ή πλειόμορφο αδένωμα κ.α. οι οποίοι διαγιγνώσκονται με απεικονιστικό έλεγχο και ταυτοποιούνται με παρακέντηση. Εν συνεχεία αυτοί οι όγκοι θα πρέπει να αφαιρούνται. Σχετικά με τους υπογνάθιους αδένες συχνή είναι η παρουσία σιαλολίθων εντός αυτών αν και αυτό δεν αποκλείεται και στους άλλους σιελογόνους αδένες. Ο σιαλόλιθος προκαλεί στάση της σιέλου εντός του αδένα με αποτέλεσμα τη διόγκωση καθώς και τη φλεγμονή αυτού.

Παραρρίνιοι κόλποι

Ιγμόρεια, ηθμοειδή, μετωπιαίος, σφηνοειδής κόλπος

Οι παραρρίνιοι κόλποι είναι κοιλότητες οι οποίες πληρούνται από αέρα και οι οποίες βρίσκονται στην περιοχή του προσώπου, γύρω και πίσω από τη μύτη. Πρόκειται για τα ιγμόρεια τα οποία βρίσκονται κάτω από τα μάγουλα, τα ηθμοειδή, δεξιά και αριστερά της μύτης, ανάμεσα στα μάτια, τους μετωπιαίους κόλπους, στην περιοχή του μετώπου και τους σφηνοειδείς κόλπους που βρίσκονται πιο βαθιά. Όλες αυτές οι κοιλότητες επικοινωνούν με τη μύτη μέσω μικρών στομίων έτσι ώστε να διευκολύνεται η φυσιολογική ροή του αέρα και της βλέννας.

Όταν οι παραρρίνιοι κόλποι δεν λειτουργούν φυσιολογικά προκαλούνται φλεγμονές εντός αυτών, οι γνωστές μας ιγμορίτιδες ή παραρρινοκολπίτιδες. Σε γενικές γραμμές, μία τέτοια φλεγμονή μπορεί να είναι είτε οξεία είτε χρόνια.

Η οξεία ιγμορίτιδα στις περισσότερες περιπτώσεις θεραπεύεται με φαρμακευτική αγωγή και ο ασθενής μετά από λίγες ημέρες επανέρχεται στο φυσιολογικό.

Σε περίπτωση όμως υπάρξης πολυπόδων ή άλλων μαζών εντός των παραρρινίων πχ ανάστροφου θηλώματος, οδοντογενών κύστεων κα τότε τη λύση δίνει η Ενδοσκοπική Χειρουργική των Παραρρινίων Κόλπων (Functional Endoscopic Sinus Surgery-FESS).

Λοιμώξεις ανωτέρω αναπνευστικού

Αμυγδαλίτιδα, αδενοειδίτιδα, φαρυγγίτιδα

Η αμυγδαλίτιδα αφορά στη φλεγμονή των αμυγδαλών, οι οποίες αποτελούν συγκεντρώσεις λεμφικού ιστού που βρίσκονται στο πλάγιο τοίχωμα του φάρυγγα δεξιά και αριστερά. Η αδενοειδίτιδα αφορά τη φλεγμονή αντίστοιχα των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια).
Οι αμυγδαλές και οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις είναι μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος. Λειτουργούν ως φίλτρα του οργανισμού και περιέχουν μία σειρά από κύτταρα που είναι υπεύθυνα για την άμυνα, τα λεγόμενα λεμφοκύτταρα.  Τα διάφορα μικρόβια ΄παγιδεύονται’ στις αμυγδαλές όπου ανιχνεύονται από τα λεμφοκύτταρα. Τα τελευταία, δίνουν στο ανοσοποιητικό σύστημα το σήμα για την παραγωγή κυττάρων άμυνας και αντισωμάτων με στόχο την καταπολέμηση του εκάστοτε λοιμογόνου παράγοντα. Η αμυγδαλίτιδα μπορεί να οφείλεται είτε σε ιούς είτε σε μικρόβια κυρίως τον β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο της ομάδας Α. Η θεραπεία είναι φαρμακευτική. Αμυγδαλεκτομή ενδείκνυται σε συγκεκριμένες καταστάσεις όπως πάνω από 3 πυώδεις αμυγδαλίτιδες/έτος, περιαμυγδαλικό απόστημα κ.α.

Βράγχος φωνής

Βλάβες λάρυγγα

Ο λάρυγγας παρέχει τη λειτουργία της φώνησης, της αναπνοής και χρησιμεύει στην κατάποση. Περιλαμβάνει τις φωνητικές χορδές οι οποίες είναι λείες και ομαλές και κινούνται συμμετρικά και ομοιόμορφα παράγοντας μία φυσιολογική φωνή η οποία αποτελεί δείγμα της καλής υγείας τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, αυτό δε συμβαίνει και έτσι η φωνή γίνεται βραχνή και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί και δύσπνοια με συριγμό. Λαρυγγίτιδες και λαρυγγικά οζίδια (κομβία) χρήζουν συντηρητικής αντιμετώπισης όπως ορθοφωνία ή και φαρμακευτικής αγωγής. Πολύποδες, θηλώματα, οιδήματα Reinke, κύστεις, κοκκιώματα κ.α. χρήζουν μικροχειρουργικής των φωνητικών χορδών. Σε περιπτώσεις πάρεσης φωνητικής χορδής επιβάλλεται ενδελεχής έλεγχος του ασθενούς.

Καλοήθεις τραχηλικές διογκώσεις

Βραγχιακές κύστεις, λεμφαδενίτιδα, φλεγμονή θυρεογλωσσικού πόρου

Η εμφάνιση μίας διόγκωσης στον τράχηλο δεν είναι κάτι σπάνιο. Συνήθως εντοπίζεται στον ασθενή αν και μπορεί να διαπιστωθεί στην κλινική εξέταση. Διακρίνονται σε 3 κατηγορίες: τις συγγενείς, τα νεοπλάσματα και φλεγμονώδεις παθήσεις όπως λεμφαδενίτιδα η οποία και αποδράμει σε λίγες ημέρες. Τα καλοήθη νεοπλάσματα συνηθώς οφείλονται σε υπερμεγέθη όζο θυρεοειδούς, σιελογόνων αδένων και λιπώματα κ.α. Αναφορικά με τις συγγενείς παθήσεις αυτές είναι οι πιο συχνές και περιλαμβάνουν τις βραγχιακές κύστεις, κύστη θυρεογλωσσικού πόρου, κυστικό ύγρωμα και λαρυγγοκήλη. Χρήζουν ενδελεχή έλεγχο με απεικόνιση και παρακέντηση και εν συνεχεία απαιτείται χειρουργική αφαίρεση.

Ογκολογικές παθήσεις

Ογκολογικές παθήσεις

Το σημαντικότερο για την μείωση των ποσοστών των κακοηθειών  καθώς και την ίαση τους είναι η πρόγνωση, η ενδελεχής ΩΡΛ εξέταση, η εξατομικευμένη θεραπεία του κάθε ασθενούς και φυσικά η γνώση και η εμπειρία του θεράποντος ιατρού σε μεγάλα ογκολογικά κέντρα όπως είναι το Γ.Α.Ν.Π. ¨Μεταξά". 

Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξατε στην αντίστοιχη ενότητα πατώντας τους συνδέσμους παρακάτω.

Παθήσεις ωτών

Βαρηκοΐα , ίλιγγος, εμβοές, φλεγμονές

Βαρηκοΐα: Με τον όρο βαρηκοΐα εννοούμε την ελάττωση της ακουστικής ικανότητας ενός ατόμου. Η ελάττωση αυτή μπορεί να είναι διαφόρων τύπων ενώ η βαρύτητά της διαφέρει μεταξύ των ασθενών. Η προοδευτική απώλεια ακοής που συμβαίνει αργά και σταδιακά είναι η πιο συχνή μορφή βαρηκοΐας και ονομάζεται πρεσβυακουσία. Άλλα αίτια είναι η ύπαρξη κυψελίδας, η ωτοσκλήρυνση, βλάβες στο έσω αυτί, φλεγμονές και ρήξη τυμπάνου. Για τη διάγνωση επιβάλλεται εκτός των άλλως να γίνεται ακοόγραμμα, τυμπανόγραμμα και ακουστικά αντανακλαστικά.

Ίλιγγος: Ο ίλιγγος αποτελεί ένα από τα πιο συχνά συμπτώματα για το οποίο παραπονείται ένας μεγάλος αριθμός ασθενών. Πρόκειται στην ουσία για την ψευδή αίσθηση ότι κάποιος ή τα αντικείμενα γύρω του κινούνται, τη στιγμή που κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Κατά την ΩΡΛ εξέταση πρέπει να γίνεται διάκριση αν πρόκειται για περιφερικό ίλιγγο που περιλαμβάνει τον πιο συχνό καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο θέσεως, τη νόσο Meniere και την αιθουσαία νευρωνίτιδα ή για κεντρικό ίλιγγο που περιλαμβάνει το εγκεφαλικό επεισόδιο, όγκο παρεγκεφαλίδας, ημικρανία και πολλαπλή σκλήρυνση.

Εμβοές: Οι εμβοές (βουητό στο αυτί) είναι η αντίληψη ήχων μέσα στο αυτί ή, γενικότερα στο κεφάλι, οι οποίοι δεν παράγονται από κάποια εξωτερική πηγή. Συνήθως ο ασθενής είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται τα βουητά ενώ πολύ πιο σπάνια κάποιος τρίτος μπορεί να τα ακούσει.
Οι εμβοές αποτελούν συχνό πρόβλημα, επηρεάζοντας περίπου το 15 με 20% των ανθρώπων. Κατά την ΩΡΛ εξέταση πρέπει να διαπιστώνεται αν πρόκειται για σφύζουσες ή μη σφύζουσες εμβοές ώστε να αξιολογηθεί η βαρύτητα, να ζητηθούν οι αντίστοιχες εξετάσεις και να αντιμετωπισθούν ορθά.

Φλεγμονές ωτών: Αποτελούν τις ωτίτιδες και τις μαστοειδίτιδες καθώς και τις εκκριτικές μέσες ωτίτιδες που συνιστούν συνήθως ποσότητα υγρού στο μέσο αυτί το οποίο έχει εισέλθει μέσω της ευσταχιανής σάλπιγγας που ενώνει την κοιλότητα του ωτός με το ρινοφάρυγγα. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται ο ασθενής να υποβληθεί σε μυριγγοτομή δηλαδή διάνοιξη οπής στην τυμπανική μεμβράνη για παροχέτευση του υγρού.